اندر احوالات نیستی ما ....

درووووووووووود!!!

درودی همراه با یک بغل سنگین آرزوی سلامتی و ایامی خوش برای تمامی دوستانی که دلمان برایشان تنگیده می باشد.

پست آخر راجع به هستی و نیستی آدمیان نوشتم و جو خودمان را گرفت. توفیق اجباری شد تا بسنجیم چه قدر هستیم وچه قدر نیستیم،که البته یک چیزهایی دستگیرمان شد.ولی از همه مهم تر دوستانی بود که این انقطاع بی خبر از راه رسیده،مرا یاد آور شد تا بیشتر قدرشان را بدانم.

در هر صورت فکر می کنم دیگر همگان دانند که مودم کامپیوتر بنده تا اطلاع ثانوی بر استعفای خود اصرار دارد و ما نیز راستش را بخواهید نمی خواهیم محلی از اعراب برایش قایل شویم،چرا که تصمیمات گرفته ایم از وابستگی های به سرزمین مجازیمان بکاهیم شاید تمرینی باشد تا بیاموزیم زندگی همیشه همان طور که تو می خواهی پیش نمی رودوسرزمین ها فانی اند هر چند مجازی باشند و غیره و اینکه کمی به زندگی حقیقی بپردازیم که جوانی را بی خاطره مفید بودن نگذرانده باشیم.

سرتان را درد نیاورم،آمدم تا بگویم از اینکه قدم رنجه کردین اومدین اینجا دیدین اراجیف تکرارایه . هر چی زیر لب گفتین و ...پوزش می طلبم.هر چند نبوده ام ولی قصد کرده ام بعد از پروسه تعدیل زندگانی مجازی،دوران تعادل را آغاز کنم.

به امید حق!!!



ارجاف 1:پاییز را آغاز کردیم بی آنکه بنده ارجافی نوشته باشم،افسوس!ولی آمدم تا بگویم قاصد مهربان مهر برایم بشارت آورد:پاییزی دیگر گون در راه داری،اندوهت را به برگ ها بسپار!!!


ارجاف 2:و امروز 28 مهر،این روز سراسر مهر و موهبت را به همجنسان از برگ گل لطیف تر خودم تبریک و شاد باش می گویم.چنین روزهایی باشد تا قدرمان دانند،تا باد چنین بادا!!!