دست مرا بگیر واز این تاریکی رهایم کن!!!

و اینجا ا ی ر ا ن است؛سرزمین کوروش؛اینجا همان جایی ست که دموکراسی و آزادی را در حد مطلق و یا حتی فراتر فقط اینجا پیدا میکنی.اینجا همان جایی ست که مشت محکمی بر دهان استبداد است.این جا همان جایی ست که عدالت غوغا میکند. اینجا همان جایی ست که چه بسا در ینگه دنیا به حال مردمانش غبطه می خورند.اینجا همان جایی ست که مردمانش ثروتمند زاده میشوند؛با یک حساب بانکی میلیونی.

اینجا همان جایی ست که تا تلویزیون نگاه می کنی احساس سربلندی داری و تا باسرعت نور به جهان می پیوندی احساس یاس؛فردا که تلویزیون نگاه می کنی دستی به سر و گوش خودت می کشی،یکباره میشنوی از صرفه جویی در مصرف برق و ترجیح میدهی برای جلوگیری از هدررفت این سرمایه ملی اول از همه تلویزیون را از برق بکشی،رادیو را خاموش کنی.و تو اینجا یاد می گیری کاغذ زباله نیست؛بعضا روزنامه ها فقط برای چنگ زدن به اعصاب تو چاپ نمی شوند بلکه با آنها می توانی پنجره را باز کنی ،دستی به شیشه ها بکشی و آسمان خاکستری شهرت را شفاف تر ببینی.
اینجا همان جایی ست که گاهی نمی دانی از فرط خوشی یا ناخوشی سرت را به کدام دیوار بکوبی ...


اینجا قرار نبود اینجا باشد...
اینجا موطن کوروش بود......
کوروش! خوب آسوده خوابیدی؛ولی آیا در خواب هم اینجا را این چنین می دیدی؟



ارجاف:اینجا سرزمینی ست که گاهی فرزندش با حسرت اراجیف می بافد؛با حسرت...

روحم درد می کند...

روحم میخواهد برود یک گوشه بنشیند پشتش را کند به دنیا


پاهایش را بغل کند


و

بلند بلند بگوید


من دیگر بازی نمیکنم

.

خسته ام از اين کوير، اين کوير کور و پير

امروز پسرک تو کوچه پا به پای مادرش قدم برمی داشت و براش از برزخ می گفت.
گویا تازه فهمیده بود برزخ چیه و داشت برای مادرش تعریف می کرد بیبنه درسته؟همونه یا نه...
پسرک بی خیال و رها :"برزخ یه کویره،یه کویریه که تموم شدنی نیست...یه کویره بین جهنم و بهشت....جای آدمایی که کارای خوب و بدشون یه اندازه اس..."
به اینجاش که رسید خنده ام گرفت،حس کردم این یکی رو دیگه بر مبنای استنباط خودش گفت.ولی به نظرم استنباط قشنگی داشت.پسرک باهوش بود...


به نظرم کارای خوب وبدم هم اندازه شده...




ارجاف:من گوش نایستاده بودما،باور کن!میدونی که بچه ها چیزای جدید که یاد می گیرن(به خصوص از دنیای بزرگترا)،هیجان زده،بلند حرف میزنن