دست مرا بگیر واز این تاریکی رهایم کن!!!

و اینجا ا ی ر ا ن است؛سرزمین کوروش؛اینجا همان جایی ست که دموکراسی و آزادی را در حد مطلق و یا حتی فراتر فقط اینجا پیدا میکنی.اینجا همان جایی ست که مشت محکمی بر دهان استبداد است.این جا همان جایی ست که عدالت غوغا میکند. اینجا همان جایی ست که چه بسا در ینگه دنیا به حال مردمانش غبطه می خورند.اینجا همان جایی ست که مردمانش ثروتمند زاده میشوند؛با یک حساب بانکی میلیونی.

اینجا همان جایی ست که تا تلویزیون نگاه می کنی احساس سربلندی داری و تا باسرعت نور به جهان می پیوندی احساس یاس؛فردا که تلویزیون نگاه می کنی دستی به سر و گوش خودت می کشی،یکباره میشنوی از صرفه جویی در مصرف برق و ترجیح میدهی برای جلوگیری از هدررفت این سرمایه ملی اول از همه تلویزیون را از برق بکشی،رادیو را خاموش کنی.و تو اینجا یاد می گیری کاغذ زباله نیست؛بعضا روزنامه ها فقط برای چنگ زدن به اعصاب تو چاپ نمی شوند بلکه با آنها می توانی پنجره را باز کنی ،دستی به شیشه ها بکشی و آسمان خاکستری شهرت را شفاف تر ببینی.
اینجا همان جایی ست که گاهی نمی دانی از فرط خوشی یا ناخوشی سرت را به کدام دیوار بکوبی ...


اینجا قرار نبود اینجا باشد...
اینجا موطن کوروش بود......
کوروش! خوب آسوده خوابیدی؛ولی آیا در خواب هم اینجا را این چنین می دیدی؟



ارجاف:اینجا سرزمینی ست که گاهی فرزندش با حسرت اراجیف می بافد؛با حسرت...