تنها دلخوشی ام بودن توست و بس!!!

خدا مال همه است. مال من،مال شما،مال یکایک ما وشما.خدا نمایندگی انحصاری ندارد.خدا به تعداد آدم ها در زمین شعبه دارد.خدا تنها امکانی ست که هیچ کس نمی تواند از من و شما بگیرد....خدا تنها ذخیره ای ست که هیچ حکومتی نمی تواند مردم را از آن محروم کند یا توزیع آن را در اختیار خود بگیرد،یا کوپنی و جیره بندی اش کند.خدا تنها قدرتی ست که مظلومان بیش از ستمگران دارند.خدا تنها رفیقی ست که در هیچ شرایطی رفیقش تنها نمی گذارد و به او خیانت نمی کند..خدا تنها پناهگاهی که امنیتش هیچ گاه به مخاطره نمی افتد و حفاظ و حصارش خلل نمی پذیرد.
خدا تنها روزنه امیدی ست که هیچ گاه بسته نمی شود.خدا تنها کسی ست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد و با پای شکسته هم می توان سراغش رفت....خدا تنها قاضی ست که در قضاوتش احتمال ظلم وخطا نمی رود و عدالتش کمترین خدشه ای نمی پذیرد...خدا تنها دارنده ای ست که بی منت و چشمداشت می بخشد.خدا تنها دادستانی ست که راه های فرار را نشان خلافکار می دهد و کلید زندان را در جیب مجرم می گذارد و چشمش را بر خطای گناهکار می بندد .
خدا تنها محبوبی ست که محبان خود را تر و خشک می کند.خدا تنها سلطانی ست که با بخشیدن دلش خنک میشود نه با تنبیه کردن.خدا تنها کسی ست که دشمنانش را هم بر سر سفره اطعامش می نشاند و به منکران و تکذیب کنندگان هم روزی می دهد .
خدا تنها کسی ست که علی رغم دانستن چشم می پوشد و در عین توانستن،در می گذرد و می بخشد.خدا تنها حاکم مقتدری ست که هیچگاه در خانه اش را نمی بندد و هیچ کس را از خانه اش نمی راند....خدا تنها پادشاهی ست که ملاقاتش نیاز به وقت قبلی ندارد.خدا تنها کسی ست که برای همگان بهترین را می خواهد و از عهده تأمینش هم بر می آید.خدا تنها متعهدی ست که اگر امانت وجودت را به دستش بسپاری،بهتر از خودت مراقبت و محافظتش می کند و بیشترین سود را نصیبت می سازد.
خدا تنها کسی ست که اگر یک قدم به سویش برداری،ده قدم به سویت پیش می آید و اگر به سمتش راه بروی،به سمت تو می دود.خدا تنها کسی ست که وقتی همه رفتند،می ماند و وقتی همه پشت کردند،آغوش می گشاید و وقتی همه تنهایت گذاشتند،محرمت می شود.خدا تنها حاکم مقتدری ست که برای بخشیدن گناهکار هزاران بهانه می تراشد.هزاران وسیله می سازد و انواع عذر ها و بهانه ها را به دست خطاکار می دهد،تا تبرئه اش کند .
... و ماه رمضان یکی از این بهانه هاست.
...مقطعی از زمان است که خدا ناز بندگانش را می کشد،به دنبال فراریان و گریختگان می فرستد و هر شرط و شروطی را برای ورود به خانه و مهمانخانه اش بر می دارد.


سید مهدی شجاعی


ارجاف:به مهمانی که رفتی دست یاد مرا نیز بگیر و با خود ببر!!!