دلم عجیب گرفته است.
وهیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دوبرگ این گل شب بوست،
نه،هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی رهاند.
و فکر می کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد.
...
بچه که هستی تا بغض می کنی ،به ثانیه نکشیده بغضت می ترکه و اشکات سرازیر می شه...
ولی وقتی بزرگ میشی،یاد میگیری بغضتو روزهاااااااااااا باخودت هرجاببری.
نمیدونم باید به قدرت بزرگ شدنت احسنت گفت یا به سماجت این بغض...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر